Toen we 9 jaar geleden op zoek gingen naar een onderkomen voor mijn nieuwe praktijk, zagen we vooral suffe kantoorunits. Ik keek ernaar, liep er doorheen, en voelde… niks.
‘Ik heb ook nog wel een oude schaftwagen staan’, zei één van de verkopers met een knipoog. Ik denk dat hij eigenlijk een grapje maakte, maar toen ik het oranje-blauwe huisje zag, voelde ik wél wat. Dit moest het worden!
Het huisje werd de tuin in getakeld, van binnen en van buiten opgeknapt, en gedoopt tot ‘het keetje’. Het bleek een schot in de roos, een heerlijk plekje om mijn mooie werk te mogen doen.
Na al die jaren trouwe dienst, werd het tijd voor iets nieuws. Iets groters (zodat er ook in groepjes gewerkt kan worden), beter geïsoleerd (zodat het ook een fijn plekje is om te studeren bijvoorbeeld), met een klein keukentje graag (omdat een kopje koffie ook wel lekker is, en ter plekke kwasten uitspoelen wel handig)… de zoektocht begon opnieuw.
En met succes!
Met toch een klein beetje pijn in mijn hart werd het keetje de tuin uit getakeld, en op haar plekje wordt nu een mooie blokhut gebouwd.
Net zo warm en geborgen, maar dan iets luxer. De keet 2.0 zeg maar. Na de zomer zal ik haar aan jullie voorstellen!
